 |
Donderdag 19 juli: Tocht 113km (voorbereiding ‘La Route des Cols)’
Ochtendpols vandaag plots fors gezakt, gewenning aan hoogte? Juist op tijd want onze eerste lange tocht komt eraan. Vandaag een tocht met heel wat vlakkere kilometers (training voor Caroline) en daarbij een viertal beklimmingen waarvan 2 als zeer zwaar omschreven.
Na de afdaling van Peyresourde ging het richting St-Béat. Een 20-tal kilometers, weliswaar wind op kop maar licht dalend. Geen probleem dus om een tempoke van 29/30u aan te houden.
1) Col de Menté (10km)
Vanaf het eerste bord was het al meteen prijs (10%), gevolgd door het enige makkelijke stuk. Even opwarmen en bekomen dus alvorens opnieuw 2km tegen 10% te klimmen! Gelukkig ging het dan wat makkelijker met percentages van 8 tot, jawel, 10%. Traptempo goed proberen te onderhouden, voornamelijk 30x23. Voor de rest geen noemenswaardige problemen enkel lichte hinder van de lies en van ‘lopende neus’. HF eigenlijk iets te hoog maar, naar mijn mening aanvaardbaar gezien de stijgingspercentages. Na een 55 minuutjes de top bereikt alwaar ik een bordje naar een Col aan de Spaanse grens zag staan… even gedacht, ipv te wachten op Dimi en Caro kan ik deze misschien nog snel meepakken… Verstand gebruikt en toch maar eventjes gewacht, ik wist immers niet hoe lang/zwaar deze was. Het geeft wel aan dat ik me goed voelde. De cijfers:
Vestje aan, fotokes genomen en aan de afdaling begonnen. Oeps, langs de andere zijde lijkt deze klim nog moeilijker!
2) Col de Portet d'Aspet (4,5km)
De afdaling was zeker de moeite waard, een mooie vallei tussen beide cols. Ook voor deze klim hadden we gemengde gevoelens. Vertrek vanaf Pont de l’Oule, niet lang maar moeilijk. Ook hier hadden we bij de start meteen prijs: 9,5% en het werd er niet minder op. De enkele kilometers die volgden waren loodzwaar. Volgens onze roadmap tussen 10% en 12% maar volgens de borden aan de kant kregen we stukken van 17% onder de wielen! Kort maar krachtig dus, gelukkig ook zonder noemenswaardige problemen. Verzet 30x23 maar op de steilste stukken toch naar 30x26 moeten schakelen. De cijfers:
Langs dezelfde kant hebben we de afdaling gedaan om even stil te staan bij het monument + gedenkplaat op de plaats waar Fabio Casartelli verongelukt is. Het doet me toch steeds wat, onbewust denk ik dan ook aan “Jempi Monsérè”, midden jaren 70, die verongelukte als jonge Wereldkampioen en gedoodverfde opvolger van onze allergrootste wielrenner, Eddy Merckx.
3) Col de Burret (2km) – Col des Ares (5,5KM)
Beneden aangekomen had Dimi er genoeg van, de volgende klim liet hij aan zich voorbijgaan. Geen zin meer om te klimmen en de 20km terug naar Luchon te rijden. Oorspronkelijk stond enkel de Col des Ares op het programma maar blijkbaar werd deze voorafgegaan door een colletje van niemendal, Col de Burret (599 meter hoog). De Col des Ares is een plezant colletje dat ik samen met Caroline afhandelde tegen 15u. Voor Caroline was het uiteraard iets moeilijker maar niets vergeleken bij de Col de Menté een 2-tal uurtjes terug. De cijfers (Col des Ares):
Na de afdaling vergde het vlakke stuk terug (wat later valsplat bergop maar met wind in de rug) toch wat problemen waardoor Caroline na een 5-tal km in de auto stapte. Het sein voor mij om nog een dik half uur voluit door te gaan en er een lap op te geven tot in Luchon.
Aankomst te Luchon na net geen 5 uur fietsen (wachttijden afgetrokken). Goede voorbereiding dus voor overmorgen.
|
