 |
Zaterdag 14 juli:
1200km is niet niks, zeker niet wanneer je constant je zakdoek moet boven halen, met hoofdpijn rijdt en af en toe een koortsaanval te verwerken krijgt. Gelukkig was er de lieftallige GPS-dame die ons toch steeds de goede weg aangaf zodat we tenminste een directe weg naar bestemming konden volgen. Eerste gedachte bij aankomst:”Zo veel mogelijk cols rijden zodat we geen reden hebben om terug te komen, te ver!” Met 2 uurtjes slaap halverwege zijn we toch zonder omwegen op onze bestemming aangekomen rond de klok van 13:00u.
Spijtig genoeg was de receptie van ons verblijf gesloten zodat we moesten wachten. We keken eens wat rond en opnieuw dacht ik om hier misschien wel nooit meer terug te komen. Niets te beleven, doodse stilte, niemand te zien… kortom een verlaten gat?
Afin, rond de klok van vieren konden we naar het appartement alwaar het eerste zeer positieve ons opviel: Een prima ruim appartement met een schitterend uitzicht op de vallei. Onze 4 vorige verblijfplaatsen in de Alpen konden aan dit verblijf niet tippen! Gezien de korte nacht en verschrikkelijke hoofdverkoudheid zal het niet verbazen wanneer ik omstreeks 19:00u mijn beddeke opzocht.
|
